Alweer een maandje hier in hèt paradijs!

Goedemorgen, ofja goed, mijn eerste blunder als 20-jarige is na nog geen halve dag alweer een feit! Maar dat volgt hieronder in het verslag!

Allereerst wil ik ook via deze weg iedereen bedanken voor de kaartjes, briefjes, whats-apps, sms’jes en andere berichtjes die ik heb gekregen, niet alleen voor mijn verjaardag, maar ook bij mijn reisverslagen en op facebook! Leuk dat jullie mij in Nederland volgen!

Na zo’n verjaardag als gisteren heb ik besloten dat het weer de hoogste tijd werd voor een nieuw verslag, want ik heb weer veel dingen meegemaakt, dit keer niet alleen wat feesten en leuke dingen doen betreft, maar ook op stage!

Laat ik beginnen bij vorige week dinsdag! Toen was de grote dag op stage, want ik mocht meekijken bij een aantal operaties, natuurlijk had ik een patiënt uitgekozen die zo ongeveer een hele lichaamsverandering onderging, want dit leek mij wel interessant! En dat was het ook. Rond half 11 ben ik met een collega de patiënt naar de recovery gaan brengen en toen mocht ik meteen daar blijven. Ik moest zo’n blauw pakje aan, een muts op en zo’n schoentjes aan, echt leuk. En daarna gingen ze mij en de patiënt op de recovery precies vertellen wat er ging gebeuren. Om kwart voor 11 werd de patiënt naar de OK gebracht en daar begon het! Om precies te zijn om 11.05 begon de operatie. Ik mocht alles van heel dichtbij zien en de plastisch chirurg (een Nederlander), vertelde ook veel. Als ik vragen had kreeg ik ook meteen een heel uitgebreid antwoord dus dat was wel fijn. In totaal heeft de operatie bijna drie uur geduurd. Maar voor mijn gevoel was dat maar een uurtje! In die tijd had hij een borstvergroting- en correctie gedaan, liposuctie en een buikwandcorrectie. Ik was echt verbaasd over hoe dat allemaal gebeurde en hoe het lichaam er zo van binnen uitziet. Zal verder de details besparen, voordat er dadelijk tijdens dit verslag mensen flauwvallen ;).
De operatie was in ieder geval geslaagd en iets voor twee mocht de patiënte terug naar de recovery, waar me weer vanalles werd uitgelegd. Echt een hele leerzame dag!

’s Avonds nog naar het Happy Hour geweest bij Tantra, beetje jammer, want na een half uur was de Malibu op, maar we hebben iets nieuws ontdekt: Bacardi 7-up!

Woensdag was het weer een hele rustige dag en ’s avonds was er een tafel gereserveerd bij Cabana, waar we met z’n zevenen gezellig hebben zitten buurten!

Op donderdag was het alweer de laatste stagedag van de week! Op deze dag heb ik veel mee kunnen kijken met handelingen en zelf ook een drain en een infuus mogen verwijderen! Het wordt steeds leuker op stage nu ik ook meer zelf mag doen. ’s Avonds hadden we met Eline en Sophie afgesproken om eerst een kijkje te nemen in Villa Ananas (hun verblijfplaats), om vervolgens samen met hun en een aantal huisgenoten (sorry Andre maar allemaal die namen zijn er toch te veel!), op stap te gaan! Eerst naar het Happy Hour bij de Tijd, een leuke kroeg met gezellige muziek. Normaal is bij een Happy Hour hier op curaçao alles voor de halve prijs of iets wat daarop lijkt, maar deze keer was het anders. Het was hier een avond voor mensen van wereldstage, die kregen een bandje waarmee ze gratis drank konden halen. Dit weerhield Myrna er dus niet van om telkens als het drinken op was, naar deze mensen toe te stappen om te vragen of ze iets wilden bestellen voor ons! Dat werd gedaan, ideaal! Dat beloofde weer een mooi avondje te worden. Hierna reisden we af naar Bermuda, waar het feestje vrolijk verder ging! Er werd weer aan het radje gedraaid en dit keer vijf Apfelkorn, daar kunnen we wat mee! Op een gegeven moment, na een tijdje had ik Myrna weer gespot (was haar namelijk even uit het oog verloren) en zijn we samen richting shoarmaboot gewandeld. Even later werden we veilig thuis afgezet door Eline en Sophie.

Vrijdags hebben we eerst weer boodschappen gedaan bij de enorme supermarkt die we vorige week hadden ontdekt! De eerste keer toen ik er kwam wist ik niet wat ik zag, gewoon lange rijen met heel veel dingen. Er was ook een rek van ongeveer 3 bij 4 met alleen maar pindakaas. Het huismerk hier is perfect, net als bij Jan Linders! We krijgen hier dus ook gewoon elke dag herkenbare dingen te eten, waar ik wel blij mee ben! Rode kool, erwten met worteltjes en zelfs spinazie is al voorbij gekomen, en dat helemaal in Curaçao! ’s Middags ben ik met Myrna en Kaily in Salina, hier in de buurt gaan shoppen! Alleen ik ging voor een onderwatercamera op pad, maar deze was alleen te verkrijgen in Punda, dus daar zijn we ook nog even geweest. ’s Avonds thuis nog even wat series terug gekeken. (Ja hoor hier volg ik gtst ook gewoon dagelijks!). En daarna op tijd naar bed want de wekker werd om 6.00 uur gezet om de Christoffelberg te gaan beklimmen.

Op zaterdag rond zeven uur aangereden richting westpunt, dat ligt aan de andere kant van het eiland. Want hier ligt het Christoffelpark, met de bijbehorende berg van 378 meter hoog! Myrna en ik kochten ons kaartje en reden het eerste gedeelte van de berg op, helling op, helling af, wat waren we weer blij met onze automaat! En toen was het zover, we stonden op de parkeerplaats dus het wandelen kon beginnen. Het eerste stuk was nog vrij vlak, met af en toe wat riviertjes waar we overheen moesten springen, maar eenmaal verder kwamen er steeds meer stenen waar op en overheen moest worden geklommen. Echt leuk vond ik dat! Wel was het daar tussen de bomen erg benauwd, maar hoe hoger we kwamen zoveel te meer wind was er. Eenmaal halverwege vroegen we ons af waar iedereen het toch altijd over heeft met ‘het is wel een beetje afzien’, maar toen we nog verder waren zagen we het! Stenen en rotsen waar af en toe mijn beentjes toch nèt iets te kort voor waren, des te groter was de wil natuurlijk om boven te komen! Een stukje was wel een beetje gevaarlijk, hier klommen we net langs de rand van de berg, een stapje verkeerd en ik viel het hele stuk weer omlaag, maar zonder fouten klommen we verder en in een keer zagen we daar het eindpunt! Echt een goed gevoel krijg je dan!

Op de berg hebben we broodjes gesmeerd, die we hadden meegenomen en we hebben lekker van het uitzicht en de wind genoten. Eenmaal bijgekomen konden we beginnen aan de terugweg.

Deze verliep wat makkelijker, al ben ik door mijn gespring en ge-ren toch een aantal keren wel bijna onderuit gegaan (maar bijna is toch net niet helemaal :)) had er wel wat schrammen aan over gehouden, maar dat nam ik wel voor lief. Toen we beneden kwamen en op de klok keken waren we drie uur onderweg geweest, waarvan we zeker een uur boven hebben gezeten, hier konden we terecht trots op zijn vonden we!

Na een heerlijke ijskoude cola zijn we verder gegaan met de blue route door het Christoffelpark, hier konden we nog wat dingen zien, maar dit was niet meer zo speciaal.

’s Middags even naar de kleine knip geweest, een mooi wit strandje met een helder blauwe zee! Toen ik met de snorkel onder water was wist ik niet wat ik zag! Gele, blauwe, paarse, kleine en grote vissen, echt mooi!

Daarna naar huis om even bij te komen, want ’s avonds was er Goud & Fout. Echt een Jolijnfeestje! Ik vond het een kruising tussen de koets en Idiot Night, maar dan bij Mambo Beach, aan het strand!
De muziek varieerde van Rowwen Heze tot de Vengaboys en van de Toppers tot gewone top 40! En dan moet je nagaan dat iedereen meezong in plaats van alleen ik, haha! Echt een leuke avond gehad en dat was de dag er na ook wel te merken want we hebben gewoon echt hélemaal niks uitgevoerd.

Zondagavond was dan wel weer heel leuk! Wet & wild. Ik heb echt gelachen daar! Kaily had haar slippers kapot daar en zei dat ze die weg ging gooien. Zowel Myrna als ik dachten, ooh die zal dan wel even naar een prullenbak lopen, maar nee ze komt heel vrolijk aangeschreeuwd van ‘hahaha ik heb net de slippers in de zee gegooid’ Myrna en ik konden niet anders dan heel hard beginnen met lachen, want op datzelfde moment tikt een beveiliger haar op de schouder, waarom ze dat gedaan had en of ze die er ook weer uit wilde halen?! Geweldig toch! Komen er nog een aantal Engelssprekende mensen naar ons toe: ‘She is really crazy, isn’t she? ’ waarop niet anders geantwoord kon worden dan: ‘yeah she is!’ haha!
Toen ze weer terug kwam was ze natuurlijk zeiknat en dat werd dan ook uitgelaten verteld, waarop een jongen aan haar vroeg of dat kwam van het zweten? ‘Nee joh, ik had mijn slippers in de zee gegooid en ben er zwemmend achteraan gegaan.’ Dit was voor Myrna en mij een moment om een trucje van Jeroen en Bart in de strijd te gaan gooien! We draaiden ons om en gingen met de armen over elkaar staan kijken naar wat er nog meer allemaal gebeurde op Wet en Wild! Stiekem moesten we natuurlijk ook wel heel hard lachen want het was een geslaagde actie! Eenmaal bijgekomen was het dan eindelijk 12 uur, Myrna had feest, het was haar verjaardag! Om dan net van te voren aan te geven dat je het vreselijk vindt als er voor je gezongen wordt, is voor Jolijn een grote kans om dan juist samen met iedereen te gaan zingen, dus om 12 uur, volop in koor: lang zal ze leven…

Maandag was dan de grote sprong, ik had voor mijn verjaardag dolfijnen zwemmen gekozen en Myrna wilde graag gaan Cliffdiven, okee, doen we! Kaily wilde eerst alleen mee om te filmen, maar besloot later dat ze ook wel graag wilde gaan springen. Dus we reden richting Playa Forti. En daar stonden we dan, bovenaan de rots, met de gedachten: wat hebben we nu dan weer bedacht?! Maar opgeven is geen optie, dus eerst Myrna, daarna ik en daarna Kaily. Alle drie levend beneden gekomen. En het gevoel dat je krijgt tijdens de sprong is echt gaaf! Nu weet ik wat een adrenaline kick is. Alleen over mijn landing ben ik niet zo heel tevreden, had vrij veel last van mijn nek (ook nog spierpijn van het klimmen) en mijn kont en achterbovenbeen is de hele week blauw geweest! Maar ik heb het gedaan en daar gaat het om!
’s Avonds nog gegeten bij de ‘Gouverneur’, het klinkt sjiek en dat was het ook zeker, we hebben er met z’n drieën heel lekker gegeten. Daarna nog een gratis drankje gedaan bij de Tijd en toen was de dag weer voorbij.

Tijdens de stagedagen deze week heb ik nog verschillende keren mogen meekijken met handelingen en ben ik verder vooral bezig geweest met het uitwerken van achtergrondinformatie en medicijnen voor mijn leerdoelen. En volgende week mag ik dan meekijken en leren hoe ze hier medicijnen doen klaarmaken, controleren, bestellen, enz.. ik ben benieuwd.

Op woensdagavond nog even bij Cabana geweest en toen was het voordat ik het wist alweer donderdag, en op die dag zaten we gewoon al een maand hier in Curaçao, echt ongelofelijk hoe snel de tijd gaat!

Donderdagavond, op naar Bermuda om mijn 19 jaar af te sluiten en de 20 goed te beginnen, en dat is zeker gelukt! Er werd zelfs bijna gevochten om wie me als eerste mocht feliciteren, en uiteraard heeft Myrna gewonnen! Het was een gezellige avond die ik nooit meer zal vergeten!

Net zoals de hele vrijdag 21 september! Wat een dag.
Na een onrustige nacht, waarin ik regelmatig werd wakker ge-appt, wat  natuurlijk op mijn verjaardag helemaal niet erg is, zijn we rond half 11 naar de Dolphinacademy gegaan, want nu was het dan eindelijk zover! Met dolfijnen zwemmen. Eerst kregen we een introductievideo te zien, waarin al een aantal tips en trucjes werden uitgelegd en daarna mochten we naar buiten op zoek naar flippers. Het kon ook niet anders dan dat deze te groot waren, maar ze werkten en bleven zitten onder water, gelukkig! Eenmaal in het water mochten we eerst even zwemmen met de dolfijnen en daarna mocht ik als eerste een trucje doen. Eerst kwamen beide dolfijnen naar mij toe en moest ik ze bij de vinnen vast pakken en dan zwommen ze heel snel met mij tussen zich in naar voren! En daarna kwam dan het trucje, toevallig had de trainster ervoor gekozen om de dolfijn een liedje te laten zingen (ofja eigenlijk liet ik hem zingen, door met twee vingers te bewegen) dus dat was wel heel leuk, een dolfijn die op mijn verjaardag voor me zingt! Na mij mochten de andere 5 uit het groepje een trucje doen. Daarna weer een tijdje zwemmen met de dolfijnen en vervolgens mochten we in tweetallen een trucje doen. Myrna en ik kozen voor spetteren en dat hebben we geweten, een enorme golf water kregen we over ons heen! Hierna weer een tijdje zwemmen met de dolfijnen, er waren er twee, mama Renata en baby Kanoa van 2 jaar oud. Er was dus telkens wel een dolfijn in de buurt waarmee we konden zwemmen. En ook hoe die aanvoelen echt heel apart! Op het einde kregen we nog een handje van de mama en een kusje van de baby dolfijn, mijn dag kon echt niet meer stuk! Ik ben nu behalve verliefd op Curaçao ook verliefd geworden op dolfijnen! Hierna nog even zwemmen met die mooie beestjes en daarna werden we door ze uitgezwaaid. Ik kon wel huilen dat het was afgelopen, zo leuk! :) Maar gelukkig hebben we veel foto’s en zelfs een hele film van het zwemmen met de dolfijnen, voor altijd een leuk aandenken dus!

De Dolphinacademy lag bij het Sea-aquarium, dus we hebben hier ook nog rondgelopen, flamingo’s, roggen, vissen en reuzenschildpadden gezien, een zeester vastgehouden en daarna was er om half 2 de dolfijnenshow! Echt supervet om te zien hoe zo’n trainsters allemaal die trucjes laten doen. Wat een mooi beroep is dat! Toen de show voorbij was, was er in het theater nog een film over de zwangerschap en de geboorte van dolfijnen en daarna zijn we naar het strand gegaan! We hebben lekker bij Cabana in de zee gezwommen en een cocktail gedronken. Echt genieten was dat!

Toen we ’s avonds thuis kwamen zijn we ons klaar gaan maken om lekker te gaan uiteten bij de Heeren, een restaurantje dat hier om de hoek ligt. Echt heel lekker gegeten en toen ik daarvan thuis kwam ben ik vrijwel meteen naar bed gegaan en voordat ik het wist sliep ik, maar wel met een grote big smile, echt een onvergetelijke verjaardag!!

Nu dan nog even terug komen op die blunder van vanmorgen! Ik liep de deur van mijn kamer uit, had het knopje van het slot ingedrukt en op het moment dat de deur klik zegt denk ik shit! De sleutel ligt nog binnen. En ik wist toevallig dat er waarschijnlijk geen reservesleutel was. Dus maar naar Mila, de huisbazin gegaan en die had ook geen idee hoe we het aan moesten pakken. Nu heb ik twee ramen, waarvan er een met een horraam is bedekt en de ander niet, deze kun je open schuiven, alleen hier is het niet een raam, maar een stuk of vijf glasplaten die je omhoog kan schuiven zodat er vijf gaten ontstaan. Hier kan je met geen mogelijkheid doorheen. Maar met een paar stokken en de zeef van het zwembad heeft Mila het dan toch voor elkaar gekregen om de sleutel te pakken (die lag gelukkig op mijn tweede bed dat aan dat raam staat) en ik kon weer naar binnen!

Nu maar even wat eten en dan vanmiddag naar de Amstel Bright party bij Kokomo beach op het strand!  

Ayo!